تغییر، ضرورت جدی جریان آزادی خواهی است

بیان فردا | یادداشت | محمدجواد آخوندی* | چهاردهمین انتخابات ریاست جمهوری در درون خود واجد نکات مهمی بود که توجه و اعتنا به آن می‌تواند برای ترسیم افق و تدوین برنامه‌ای جامع برای نهادینه شدن و گسترش فرهنگ اصلاح طلبانه و تساهل گرایانه مورد توجه قرار گیرد و هر گونه اعراض و غفلت از آن می‌تواند آثار سویی به دنبال داشته باشد. به گونه‌ای مجمل و مختصر به برخی از این گزاره‌ها اشاره خواهد شد و در آینده‌ای نزدیک در تحلیلی گسترده‌تر و جامع تر زوایای آن به صورتی کامل تر واکاوی و ارزیابی خواهد شد.

نخست؛ نقش جوانان در این پیروزی سترگ بود. پس از تشکیل دیر هنگام ستادها در مرکز و استان‌ها که در مجالی دیگر به آسیب شناسی این حرکت پرداخته می‌شود. نقش و جایگاه جوانان برجستگی و تمایز خاصی را پدیدار کرد، جوانان و دانشجویانی که انباشت تجربه و تراکم اکت سیاسی آنان را در جوانی چونان شیخان سالخورده‌ای دور اندیش و واقع نگر ساخته بود. تفاوت‌ها و تعارض‌های نسلی در پاره‌ای موارد مانع از ایجاد دیالوگی موثرتر بین این دو کران شد، اما نسل نخست تحول خواهی و اصلاح جویی هم به این ظرفیت و استعداد عظیم و جریان ساز معترفند و اذعان آنان نشان از این می‌دهد که گاه پوست اندازی سیاسی و تشکیلاتی در جریان اصلاحات فرا رسیده است. هرگونه غفلت از این جریان کنشگر و موثر اصلاح جویی و تحول خواهی را به حضیض نا کارآمدی سوق خواهد داد.

دوم در برخی استان‌ها رای رقیب بسیار بیشتر از حد تصور بود، این امر مستلزم تحلیل واقع بینانه و کارشناسانه است. ضعف عملکردها و رفتار نادرست و غیرقابل دفاع بعضی فعالین سیاسی اصلاح طلب که عملا در ستاد رقبا به کنشگری یا فعالیت سرگرم بودند هشداری جدی برای دولت و حامیان آن است.

تغییر ضرورت جدی و تاریخی جریان توسعه گرا و آزادی خواهی ست، البته تغییری ماهوی در سطح تشکیلاتی و پذیرفتن و به رسمیت شناختن پتانسیل جوانان و بدنه متعهد اصلاح جویی، نه فقط در سخن که در عرصه عمل محقق شود.

سوم پذیرش و باور و التزام به تحول خواهی درون گفتمانی در جریان تحول خواه و اصلاح طلب است. مادامی که این تغییر محقق نشود ناکارامدی و ضعف برخی عناصر سیاسی که سابقا کارنامه‌ای پر از اشتباه و رفیق بازی دارند این جریان فکری و سیاسی را با حضیض و تند شدن شیب ناکارآمدی بیشتر مواجه خواهد ساخت. عناصری که در مواجه و مقابله تئوریک و حتی پراتیک با جوانان نسل دوم و سوم سخنی و دستاوردی قابل قبول و دفاع برای عرضه نخواهند داشت. سکوت نسل جدید در برابر برخی تحولات ناشی از عمق ژرف اندیشی و حزم اندیشی و دریافت و خوانش صحیح انان از فضا و اتمسفر سیاسی کشور بوده است و در صورت نیاز برای پاسداشت و صیانت از اصلاح طلبی اصیل و تحول خواهی واقعی مهرهای بر دهان کوفته شده باز خواهد شد.

این گزاره به منزله و مثابه تقابل جویی نیاید تلقی شود بلکه بیدار باشی برای عناصر ناکارآمد است که بخش کوچکی از سپهر جریان متبوع ما هستند.

*خبرنگار

انتهای پیام