توقیف سایت «انتخاب» کار بسیار اشتباهی بود| نقد سیاست خارجی نه تنها مجرمانه نیست بلکه برخورد با آن هم می‌تواند جرم باشد

بیان فردا | احمد زید‌آبادی، روزنامه‌نگار و نویسنده، درباره توقیف «انتخاب» گفت: در دنیایی که ما می‌شناسیم، کشور‌های متفاوتی وجود دارد، اما کشور‌هایی که ادعا دارند بر اساس رای مردم اداره می‌شوند، نه فقط توقیف مطبوعات در آن‌ها بی‌معنی است، بلکه خودشان تسهیل‌گر اطلاع‌رسانی هستند. آنچه در دنیا منع شده است افشای اسناد طبقه بندی شده نظامی-امنیتی-دولتی است که به‌دست مطبوعات هم نمی‌رسد مگر اینکه کسی از درون آن دستگاه ها خبری را نفوذ داده باشد. این مسئله هم برای خود یک پیگیری دارد و دستگاه قضایی آن را دنبال می‌کند و حتی دولت در آخر شاید محکوم شود. بحث بعدی تهمت و افترا به افراد خصوصی است که می‌توانند شکایت کنند و اگر بی‌اساس باشد، یک غرامت به افراد تعلق می‌گیرد. 

جز این دو مورد دیگر نمی‌شود با نشریات برخورد کرد. اینکه سیاست خارجی و سیاست‌های دیگر نقد شود و مورد حمله هم قرار بگیرد، نه تنها مجرمانه نیست بلکه برخورد با آن هم می تواند جرم باشد. در کشور ما مشخص نیست شورای عالی امنیت ملی بر چه اساسی تصمیم میگیرد تعدادی از شهروندان را حصر خانگی کند، دیگری را ممنوع السخنرانی کند، مواضعی را برای سخنرانی ها تعیین کند. مثلا شما نرخ ارز را نباید اعلام کنید، در مورد سیاست خارجی چیزی نباید بگویید و... مشخص است که این رفتار‌ها جنبه غیردمکراتیک دارد.

وی در ادامه در رابطه با شباهت این دوره با محدودیت‌های دهه هفتاد بیان کرد: محدودیت‌های دهه هفتاد مربوط به دو دوره است. در آغاز دولت آقای هاشمی رفسنجانی یعنی زمانیکه آقای خاتمی وزیر بود، نهاد دولت مشوق چهره‌های روشنفکری بود و تشویق کردند که نشریات جدیدی منتشر شود و آدینه و دنیای سخن و ایران فردا در آن شرایط متولد شدند. به تدریج فضا به سمتی رفت که آقای هاشمی و دولت ایشان تحت فشار قرار گرفتند و سخت گیری‌هایی شروع شد. آن زمان جز سلام و همشهری روزنامه دیگری نبود و بیشتر در حوزه کتاب فشار بود. بعد هم آقای خاتمی روی کار آمد و بهار مطبوعات داشتیم که روزنامه‌های کثیری نشر پیدا کرد. ظاهرا دستگاه‌های مختلف از آن نشریات نگران شدند و همه را بستند. حتی نشریاتی که از دوره جنگ منتشر می‌شدند مانند پیام هاجر تا تمام آن‌هایی که در دوره آقای هاشمی منتشر می‌شد را محدود کردند. بعد از آن جز همین نشریات دولتی دیگر چیزی نبود تا اینکه خود این‌ها احساس کردند اینگونه هم زشت است و باعث تمسخر عمومی می‌شود؛ سپس به چند نشریه مجوز دادند و چند مجوز هم احیا کردند. الان تنوع رسانه ای بدنیست و شبیه هیچکدام از ادوار پیش نیست.

زید‌آبادی درباره تاثیر توقیف انتخاب بر فضای رسانه‌ای گفت: از حق نباید گذشت که سطح آزادی رسانه به نسبت آن دوره‌های قبل تر بالا رفته اما این نوع حرکاتی که یک دفعه سایت را ببندند، سبب ناامنی در فضای مطبوعاتی کشور می‌شود؛ وقتی یک رفتار نادرست انجام می‌گیرد، همه احساس ناامنی می‌کنند و مدتی ممکن است در لاک خود بروند و شهامت نقد و بررسی را از دست بدهند. به نظر من توقیف انتخاب کار بسیار اشتباهی بود. من امیدوارم که در طول چند هفته این سایت برگردد و به نظر من هم این اتفاق می‌افتد. اگر توقیف انتخاب به سمت دائمی شدن برود علامت خیلی بدی است و به معنای آغاز برخورد با بقیه هم هست. البته انتخاب منتقد دولت بود و از تمام اخبار آن می‌شد برداشت کرد اما منتقد دولت بودن، بدون اینکه سند محرمانه‌ای منتشر شده باشد، یا تهمتی زده شده باشد اساسا جرمی نیست که اینگونه ناگهانی سایت توقیف شود./ هم‌میهن